ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι Ευρωπαίοι αναμένεται να ψηφίσουν πολιτικές δυνάμεις που κλίνουν προς τη δεξιά πλευρά του φάσματος, συχνά με ευρωσκεπτικιστικές τάσεις. 

Μιλάμε για εννέα κράτη μέλη όπου αυτές οι δυνάμεις ενδέχεται να βγουν νικητές και άλλα εννέα όπου προβλέπεται να εξασφαλίσουν τη δεύτερη και την τρίτη θέση.

Άρα, ποιο δρόμο έχει ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να προκαλέσει για πρώτη φορά τόσο σημαντική δυσαρέσκεια και επιθυμία για μια τόσο ριζική αλλαγή;

Η απάντηση φαίνεται να είναι απλή και μπορεί να συνοψιστεί ως απώλεια ελευθερίας.

Σύμφωνα με την Έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το Φθινόπωρο του 2023, που διεξήχθη έξι μήνες πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές του 2024, το 34% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει την ειρήνη, να ενισχύσει την ασφάλεια και να βελτιώσει τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών.

Ωστόσο, τα μειονεκτήματα που επισημαίνονται από τα κράτη μέλη στην ίδια έκθεση δείχνουν ότι το 32 τοις εκατό πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουν πολύ μικρή επιρροή στις αποφάσεις που λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών τους κυβερνήσεων.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο μειονέκτημα που επισημαίνεται στην έκθεση είναι ότι το 24 τοις εκατό των Ευρωπαίων πιστεύει ότι «το να είσαι μέλος της ΕΕ υπονομεύει τον έλεγχο των εθνικών εξωτερικών συνόρων».

Είναι γεγονός ότι οι ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται αποκομμένοι από τη λήψη αποφάσεων.

Η συγκεντρωτική διαχείριση, με πάρα πολλούς πολιτικούς, όργανα και κανονισμούς, που υιοθετεί διάφορες κολεκτιβιστικές πολιτικές, υποθέτοντας ότι αυτό που είναι καλό για τους λήπτες αποφάσεων θα είναι καλό για κάθε χώρα, έχει βλάψει αναμφίβολα το ευρωπαϊκό εγχείρημα.

Τα άτομα και οι χώρες δεν είναι το ίδιο, και ως εκ τούτου, η ομοφωνία των θέσεων δεν αποτελεί εγγύηση στη δημοκρατία.

Η φίμωση ή η τιμωρία όσων έχουν διαφορετικά σχέδια για τα έθνη τους, επιλεγμένα με τις ψήφους του λαού τους, δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να ακυρωθεί.

Ψηφίστηκε νόμος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που απαιτεί από τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μέτρα αποκατάστασης που θα φέρουν τουλάχιστον το 30 τοις εκατό των οικοτόπων σε χερσαία, παράκτια, γλυκά και θαλάσσια οικοσυστήματα σε καλή κατάσταση έως το 2030.

Αυτή η δέσμευση αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Πρασίνου Η συμφωνία και έχει πυροδοτήσει διαμάχη μεταξύ των αγροτών της Ένωσης που απορρίπτουν συλλογικά την αύξηση του φόρου ντίζελ για τρακτέρ από το 2024 έως το 2030, το κόστος προσαρμογής στα περιβαλλοντικά πρότυπα του συμφώνου οικολογικής μετάβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον αθέμιτο ανταγωνισμό από προϊόντα από άλλες χώρες που δεν υπόκεινται σε αυτούς τους κανόνες.

Σαν να μην είχαν ήδη επιβαρυνθεί οι Ευρωπαίοι με περιβαλλοντικούς φόρους (331,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2021), η παραγωγή τροφίμων παρεμποδίζεται περαιτέρω από αυτά τα νέα μέτρα.

 Τι μπορούν να κάνουν οι εθνικές κυβερνήσεις μπροστά σε αυτές τις επιβολές;

Η Γαλλία, για παράδειγμα, είναι πιθανό να ασκήσει πίεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς η χώρα βρίσκεται μπλοκαρισμένη.

Και εδώ αναρωτιόμαστε, η ενσωμάτωση έχει πάει πολύ μακριά;

Το τελευταίο διάστημα, οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνονται με εξαναγκασμό.

Το θέμα της παράνομης μετανάστευσης έχει αντιμετωπιστεί αναποτελεσματικά.

Απλώς δεν ξέρουν τι να κάνουν, καταλαβαίνουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι και μεταφέρουν για άλλη μια φορά το βάρος των αποφάσεών τους στα κράτη μέλη.

 Έχει επιβληθεί «υποχρεωτική αλληλεγγύη» με πρόστιμα έως 20.000 ευρώ για κάθε πρόσφυγα που αρνείται να δεχθεί μια χώρα.

Αυτό το μέτρο είναι βάναυσα αυταρχικό και καταναγκαστικό, καθώς κάθε κράτος μέλος δεν έχει λόγο για το πόσους πρόσφυγες θέλει ή μπορεί να φιλοξενήσει ενώ η Ευρώπη αντιμετωπίζει διάφορες κρίσεις, συμπεριλαμβανομένων των ελλείψεων κατοικιών.

Η ελευθερία της έκφρασης έχει γίνει πηγή διαμάχης.

 Λόγω του «Κώδικα Δεοντολογίας για την Παραπληροφόρηση», το άνοιγμα ενός κοινωνικού δικτύου μας εκθέτει σε προειδοποιήσεις για πιθανή «παραπληροφόρηση» ή «ψευδείς ειδήσεις» που υποδεικνύονται από «ειδικούς» που πιστεύουν ότι οι πολίτες δεν είναι αρκετά ικανοί για να κάνουν αυτόν τον έλεγχο.

Ο ιδιοκτήτης του Twitter, Έλον Μασκ, αρνείται να συμμορφωθεί με τον Νόμο για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες και διεξάγει πόλεμο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία τώρα ερευνά το κοινωνικό δίκτυο λόγω «ορισμένων υποψιών για παραβίαση».

 Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να παρέμβει άμεσα τόσο στην ελευθερία της έκφρασης όσο και στη διαχείριση της περιουσίας τους από τον ιδιοκτήτη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να είναι μια συμμαχία ελεύθερων χωρών που, παρά το γεγονός ότι έχουν κοινές πολιτικές, θα πρέπει να έχουν σεβασμό στον πολιτισμό, τη γλώσσα και όλες τις διαστάσεις που καθορίζουν την ατομικότητά τους.

Η εφαρμογή των μέτρων «ένα μέγεθος για όλους» αρνείται τις διαφορές μεταξύ των χωρών.

 Μόνο με σεβασμό και όχι κατάργηση αυτών των διαφορών δια της βίας μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα ευεργετικό έργο και να αποφύγουμε τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εάν τα προβλεπόμενα αποτελέσματα των εκλογών πραγματοποιηθούν, αυτό είναι το αίτημα των Ευρωπαίων: αποχώρηση από μια ολοκλήρωση που γίνεται επιθετική.

Είναι ευθύνη των ηγετών να ακούσουν ταπεινά αυτό το αίτημα και να ξαναχτίσουν μια Ευρωπαϊκή Ένωση με περισσότερη ελευθερία.