ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114

40885 Ratingen

Tel.+Fax: 02102 32513

E-Mail: chaziteo@t-online.de

17.05.2013

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Η υποκειμενικη αισθηση της υπαρξης του χρονου μεσα απο την εδραιωμενη αλλα τελειως απατηλη εντυπωση της ταυτισης του χρονου με την κινηση των δεικτων των χρονομετρων, προκειται για ενα απο τα απειρα κατασκευασματα του ανθρωπινου εγκεφαλου.

To οτι βλεπουμε τον κοσμο ετσι που τον βλεπουμε και oχι διαφορετικα και οτι μερικα πραγματα μας ειναι διαισθητικα ευκολα κατανοησημα και αλλα πολυ δυσκολα, οφειλεται στο οτι και ο ανθρωπινος εγκεφαλος ειναι προ’ι’ον της εξελικτικης πορειας του ανθρωπου.

Αυτος ειναι ενας ηλεκτρονικος υπολογιστης του ανθρωπινου σωματος που εξελιχθηκε για να επιζηση χωρις δυσκολιες σε ενα μεσο κοσμο, οπου τα απαραιτητα αντικειμενα για να επιζηση ο ανθρωπος δεν ηταν ιδιαιτερα μεγαλα αλλα και ουτε ιδιαιτερα μι- κρα. Με τον εγκεφαλο του και με τα αισθητηρια οργανα του ο ανθρωπος καταγραφει ακομη μονο μερικα φαινιμενα απο τα μυστικα της ουσιας του συμπαντος.

Εγινε συνηθεια να θεωρουμε π.χ. οτι 1 δευτερολεπτο ειναι ισο με 1/60 λεπτα, με 1/3600 ωρες, με 1/85400 ημερες.

Τι ειναι ομως ο χρονος ; Ποια ειναι η διαφορα μεταξυ του παρελθοντος και του μελλοντος ;

Γιατι θεωρουμε οτι ο χρονος κινειται φαινομενικα στο συμπαν μονο σε μια κατευθυνση ; Τι ειναι και απο που προερχεται το χρονικο βελος ;

Η Γη δεν περιστρεφεται ομοιομορφα γυρω απο τον αξονα της.

Το ημερησιο μηκος της περιστροφης ταλαντευεται κατα μερικα διαιρετα του δευτερολεπτου, αναλογα με την κινηση της ρευστης μαζας εντος της, με τις γηινες καταιγιδες και τα θαλασσια ρευματα.

Η Σεληνη με την σειρα της φρεναρει μακροπροθεσμα

την περιστροφικη κινηση της Γη με τις δυναμεις βαρυτητας, αναλογα με την θεση της.

H Γη εις τον ισημερινον ειναι διογκωμενη. Ως συνεπεια αυτης της  διογκωσης επερχεται μια ανισος ελξη προερχομενη οχι μονο απο τον Ηλιο, αλλα και απο την Σεληνη, οποτε εκεινη κινουμενη γυρω απο την Γη διαγραφει τροχια σχηματιζουσα γωνιαν 5 μοιρων με την εκλειπτικην.

Η Σεληνη επιφερει μια κλονιση επι το αξονα της Γης, με συνεπεια να διαγραφη μια ελλειψη σε 18 χρονια και 8 μηνες.

Με τον συνδυασμον των δυο κινησεων της μεταπτωπτωσης και της κλονισης διαγραφεται μια σπειροειδης γραμμη, η οποια αποτελειται απο 1400 μικρες ημιελλειψεις. Η πληρης περιστροφη του πολου του αξονα της Γης ειναι 26.000 χρονια (Μεγαλος Ενιαυτος) με 1400 ημιελλειψεις, οι οποιες προερχονται απο την ελξη της Σεληνης.

Εδω γινεται σαφες, οτι δηλαδη η Σεληνη παιζει διπλο καθοριστικο ρολο στις δυναμικες λειτουργιες της Γης, οσον αφορα το ηλιακο ετος και τον Μεγαν Ενιαυτον.

Στην εποχη των Δεινοσαυρων π.χ. προ περιπου 65 εκατομμυρια χρονια, η ημερα ηταν κατα 50 λεπτα μικροτερη απ’ οτι ειναι σημερα.

Για μια περιστροφη γυρω απο τον Ηλιο η Γη χρειζονταν 380 ημερες.

Η Σεληνη απομακρυνεται σημερα απο την Γη με περιπου 3,8 εκατοστα τον χρονο.

Το φαινομενο της κινησης του χρονου μονο σε μια κατευθυνση στο συμπαν παρατηρειται σε διαφορα επιπεδα :

1. Στο επιπεδο του χρονικου βελους, που οφειλεται στην διαστολη του συμπαντος.

2. Στο επιπεδο του θερμοδυναμικου βελους, διοτι σε ενα κλειστο συστημα η εντροπια (αταξια) δεν μειωνεται ποτε.

3. Στο επιπεδο του ψυχολογικου βελους, που οφειλεται στην κατασκευη απο το ανθρωπινο υποσυνειδητο μιας χρονικης διαδικαστικης πορειας, διοτι ο ανθρωπος γνωριζει το παρελθον, ζει το παρων και μπορει να υπολογιζη το μελλον.

Απο που ομως εχουν την αφετηρια τους τα ως ανω χρονικα βελη;

Μια ομαδα σημερινων επιστημονων υποστηριζει, οτι ενα χρονικο βελος δινει την κατευθυνση της εξελιξης που δεν μπορει να εξηγηθη. Αλλοι επιστημονες ειναι της γνωμης, οτι γινεται δυνατος ο εντοπισμος συσχετισεων, οι οποιες ανεξαρτητα απο τον ανθρωπο διαφοροποιουν το παρελθον και το μελλον.

Το χρονικο βελος στο συμπαν γεννηθηκε απο την στιγμη που αυτο αρχισε να διαστελεται και στην συνεχεια κρυωνε κατω απο μια κατασταση μεγιστης αταξιας (εντροπιας).

Αλλοι παλι επιστημονες, οπως μερικοι αρχαιοι Ελληνες φιλοσοφοι πιστευαν, οτι ο χρονος ειναι μια μεγαλη ανθρωπινη ψευδαισθηση.

Ο απολυτος χρονος, πραγματικος και μαθηματικος, κυλαει ομοιομορφα, χωρις σχεση με τιποτε το εξωτερικο και ονομαζεται διαρκεια. Ειναι σαφες, οτι ο  απολυτος χρονος του Νευτωνα ειναι μαθηματικος, προεμπειρικος και αδιανοητος χωρις τον χωρο. Αυτος διακρινεται απο τον σχετικο χρονο των κινησεων, αλλα αυτες εγγραφονται σταθερα με βαση τα πεδια αναφορας. Και ο Νευτων μιλαει για σχετικο χρονο ο οποιος ομως προ’υ’ποθετει τον απολυτο, που δεν ειναι παρα η εκφραζομενη νοηση χωρικα.

Ο σχετικος χρονος, ο χρονος των επιμερους κινησεων, προ’υ’ποθετει τον απολυτο χρονο ως μετρο του. Ο σχετικος χρονος της σχετικοτητας (αδιαχωριστος απο το χωροχρονικο συνεχες), ειναι χρονος καταγραφομενος σαν καμπυλη τροχιας, υπαρχων κατα την ταχυτητα της μαζας, κατα την ενεργεια της, καταμετρουμενος στο συγκεκριμενο συστημα συντεταγμενων.

Ο χρονος κατα τον Α’ι’νστα’ι’ν ειναι ελαστικος ενω κατα τον Ευκλειδη «κομον περιστροφης χρονος εστι», δεν ειναι ουτε ελαστικος, ουτε γραμμικος αλλα περιοδικος.

Η Γη θα εξακολουθησει να υπαρχη και να κινηται στην τροχια της γυρω απο τον Ηλιο με σταθερο χρονο περιφορας, ανεξαρτητα απο την υπαρξη ‘η μη των ανθρωπων σε αυτην.

Κατα τους Fred Adams και Greg Laughlin (1) το παρελθον και το μελλον του συμπαντος κοσμου καταμεριζεται σε πεντε μεγαλες χρονολογικες εποχες.

Για να καθωριστουν οι χρονολογικοι κλιμακες, που ειναι καταλληλοι να συμπεριλαβουν την εξελιξη του συμπαντος κοσμου, απαιτειται μια χρονολογικη μοναδα μετρησεως που ονομαζεται κοσμολογικη δεκαδα και παρισταται με την σχεση τ = 10 εις την n, οπου τ ειναι ο χρονος σε γηινα ετη και n η κοσμολογικη δεκαδα.

Εαν π.χ. σημερα το συμπαν εχει ηλικια 13,7 δισεκατομμυρια χρονια, αυτο σημαινει 10 εις την 13,7 γηινα ετη ‘η 13,7 κοσμολογικες δεκαδες (n=13,7).

Με τις σημερινες γνωσεις μας για το παρελθον και το μελλον του συμπαντος κοσμου διαχωριζονται πεντε χρονικες εποχες (1). Κατα την μεταβαση δε απο την μια στην αλλη χρονικη εποχη αλλαζει το περιεχομενο και η ουσια του συμπαντος.

1. Η χρονικη εποχη της αρχικης υλης -50<n<5

2. Η χρονικη εποχη των αστερων που φωτιζουν 6<n<14

3. Η χρονικη εποχη των εκφυλισμενων αστερων 15<n<39

4. Η χρονικη εποχη των μελανων οπων 40<n<100

5. Η χρονικη εποχη του σκοτους n>100

Το ηλιακο μας συστημα και κατ’ επεκταση και η Γη εχουν ηλικια 4,6 δισεκα-τομμυρια χρονια. Η ιστορια της Γης διαχωριζεται στις εξης

μεγαλες γεωλογικες εποχες :

1. Αρχα’ι’κη εποχη 4,6 δισεκατομμυρια εως 800 εκατομμυρια χρονια

2. Προκαμβριος εποχη 800 εκατομμυρια εως 545 εκατομμυρια χρονια

3. Καμβριος εποχη 545 εκατομμυρια εως 503 εκατομμυρια χρονια

4. Παλαιοζω’ι’κη εποχη 503 εκατομμυρια εως 245 εκατομμυρια χρονια

5. Μεσοζω’ι’κη εποχη 245 εκατομμυρια εως 66,4 εκατομμυρια χρονια

6. Νεοζω’ι’κη εποχη 66,4 εκατομμρια χρονια εως 10.000 χρονια π.Χ.

Η ζω’ι’κη εκρηξη (πανιδα και χλωριδα) και εξαπλωση της ελαβε χωρα στην Καμβριο εποχη.

Η Παλαιοζω’ι’κη εποχη διαχωριζεται στις εξης επιμερους γεωλογικες περιοδους:

α. Ορθοβιζιο 503 εκατομμυρια εως 438 εκατομμυρια χρονια

β. Σιλουριο 438 εκατομμυρια εως 408 εκατομμυρια χρονια

γ. Δεβονειο 408 εκατομμυρια εως 360 εκατομμυρια χρονια

δ. Ανθρακοφορο 360 εκατομμυρια εως 286 εκατομμυρια χρονια

ε. Περμιο (Δυασιο) 286 εκατομμυρια εως 245 εκατομμυρια χρονια

Η Μεσοζω’ι’κη εποχη διαχωριζεται στις εξης επιμερους γεωλογικες

περιοδους :

α. Τριασιο 245 εκατομμυρια εως 298 εκατομμυρια χρονια

β. Ιουρας 208 εκατομμυρια εως 114 εκατομμυρια χρονια

γ. Κρητιδικο 114 εκατομμυρια εως 66,4 εκατομμυρια χρονια

Η Νεοζω’ι’κη εποχη διαχωριζεται στις εξης επιμερους γεωλογικες

περιοδους :

α. Τριτογενης (Πλειοκαινο, Μειοκαινο, Ολιγοκαινο και Ηωκαινο)

66,4 εκατομμυρια εως 1,6 εκατομμυρια χρονια

β. Τεταρτογενης (Παλαιοπλειοστοκαινο, Μεσοπλειοστοκαινο και

Νεοπλειοστοκαινο) 1,6 εκατομμυρια εως 10.000 χρονια π.Χ.

Το προβλημα των χρονολογησεων ειναι πολυπλοκο και εχει ως εξης :

1. Χρονολογησεις με την βοηθεια των στοιχειων της υλης

2. Χρονολογησεις με την βοηθεια του παλαιομαγνητισμου

3. Χρονολογησεις με την βοηθεια των σχηματισμων ιζηματογεννων

πετρωματων.

4. Χρονολογησεις με την βοηθεια των δενδρων.

Η υλη αποτελειται απο ατομα και κβαντοτεμαχιδια.

Το περιοδικο συστημα της χημειας περιεχει 103 χημικα στοιχεια. Τετοια στοιχεια ειναι π.χ. σιδηρος, οξυγονο, ασβεστος, χλωριο, ανθρακας, νατριο ‘η υδρογονο.

Στο μεγαλυτερο μερος  της, η υλη αποτελειται απο ενωσεις των χημικων στοιχειων.

Δυο ‘η περισσοτερα ατομα διαφορετικων στοιχειων ενωνοντα μεταξυ τους ως π.χ. ανθρακικο ασβεστιο, χλωριουχου νατριου ‘η διοξιδιου του ανθρακος.

Για τις ενωσεις των ατομων υπευθυνα ειναι τα ηλεκτρονια (κβαντοτεμαχιδια), τα οποια κινουνται γυρω απο τους πυρηνες των ατομων (στην πραγματικοτητα ομως η κατασταση ειναι διαφορετικη, ετσι ομως εξηγηται απλοποιημενα ο ρολος αυτων).

Ο ατομικος πυρηνας σε συγκριση με ενα ηλεκτρονιο ειναι μεγαλος, αλλα μικρο- σκοπικα μικρος σε συγκριση με την τροχια κινησεως ενος ηλεκτρονιου γυρω απο τον πυρηνα του ατομου.

Κατα κανονα ο ατομικος πυρηνας περιεχει περιπου τον ιδιο αριθμο πρωτονιων και νετρονιων ‘η μερικα νετρονια παραπανω.

Σε αντιθεση με τον αριθμο των πρωτονιων, ο οποιος ειναι παντοτε ο ιδιος για καθε νικων ατομων ανθρακος υπαρχουν 6 πρωτονια και 6 νετρονια, ετσι ωστε ο ολικος «αριθμος μαζας» να ειναι 12 (διοτι η μαζα του ηλεκτρονιου ως μικρη μπορει να παραμεληθη και διοτι ενα νετρονιο ζυγιζει περιπου οσο ενα πρωτονιο).

Για τον λογο αυτο χαρακτηριζεται η μορφη αυτη C-12. O ανθρακας C- 13 περιεχει ενα επιπλεον νετρονιο, ο ανθρακας C-14 περιεχει δυο επιπλεον νετρονια.

Τετοιες διαφορετικες «παραλλαγες» ενος στοιχειου ονομαζονται ισοτοπα.

Τα ως ανω ονομασθεντα ισοτοπα ανθρακος χαρακτηριζονται ολα ως στοιχειο ανθρακος, διοτι ολα εχουν τον ατομικο αριθμο 6 και συνεπως τις ιδιες χη-μικες ιδιοτητες.

Εαν ειχαν εντοπισθει ενωρητερα απο τις χημικες, οι πυρηνικες αντιδρασεις, θα προσδιοριζαν τα διαφορα ισοτοπα ισως με ενα αλλο ονομα. Σε ορισμενες περιπτωσεις οι διαφορες ειναι τοσο μεγαλες, που πραγματι επρεπε να ειχαν ενα ξεχωριστο ονομα.

Ο κανονικος πυρηνας υδρογονου δεν περιεχει κανενα νετρονιο.

Το υδρογονο Η-2 (πυρηνας με ενα πρωτονιο και ενα νετρονιο) χαρακτηριζεται ως Θεοδωριο και το υδρογονο Η-3 (πυρηνας με ενα πρωτονιο και δυο) ως Τριτιο.

Χημικα συμπεριφερονται και τα τρια ως υδρογονο. Το Θεοδωριο ενωνεται π.χ. με οξυγονο σε «βαρυ υδωρ», που μπορει να χρησιμοποιηθη για την κατασκευη της βομβας υδρογονου. Τα ισοτοπα συνεπως διαφερουν μονο ως προς τον αριθμο των νετρονιων, ενω ο παντοτε σταθερος αριθμος των πρωτονιων χαρακτηριζει το στοιχειο.

Σε ορισμενες περιπτωσεις εχουν ορισμενα ισοτοπα ενος στοιχειου εναν ασταθη πυρηνα, δηλαδη εχει αυτο την ταση σε μια απροβλεπτη στιγμη αλλα με μια προβλεπομενη πιθανοτητα να μεταβληθη σε ενα αλλο ειδος ατομικου πυρηνος.

Αλλα ισοτοπα ειναι σταθερα.

Η πιθανοτητα μεταβολης τους ειναι μηδεν.

Αντι «ασταθη» μπορει ενα στοιχειο να διατυπωθη «ραδιενεργο».

Στον Μολυβδο γνωριζουμε 4 σταθερα και 25 ασταθη ισοτοπα.

Τα ισοτοπα του βαρεους μεταλλου Ουρανιου ειναι χωρις καμμια εξαιρεση ασταθη, δηλαδη ραδιενεργα.

Η ραδιενεργεια ειναι το κλειδι για την απολυτη χρονολογηση πετρωματων και απολιθωματων.

Τι συμβαινει σε καθε περιπτωση, εαν ενα ασταθες, ραδιενεργο στοιχειο, μεταβαλλεται σε ενα αλλο στοιχειο; Κατι τετοιο μπορει να λαβη χωρα απο δια-φορετικους δρομους, γνωστους ως Α- και Β-διαλυση.

Στην Α-διαλυση χανει ο αρχικος ατομικος πυρηνας ενα «Α-Τεμαχιδιο», δηλαδη ενα πακετο απο καθε φορα δυο πρωτονια και νετρονια.

Ο αριθμος της μαζας του ατομου μειωνεται κατα τεσσερες μοναδες, ο τακτικος αριθμος ομως (ατομικος αριθμος) μονο κατα δυο μοναδες (αναλογα με τα δυο παραδωθεντα πρωτονια).

Απο χημικη σκοπια μεταβαλλεται το στοιχειο σε ενα αλλο με δυο πρωτονια λιγοτερα.

Το Ουρανιο U-238 (με 92 πρωτονια και 146 νετρονια) διαλυεται σε Θωριο-234 (με 90 πρωτονια και 144 νετρονια).

Διαφορεικη ειναι η Β-διαλυση.

Σε αυτην μεταβαλλεται ενα νετρονιο του αρχικου ατομικου πυρηνα σε ενα πρωτονιο και απωθει ενα Β-Τεμαχιδιο, δηλαδη μια μοναδα αρνητικης φορτωσης, ενα ηλεκτρονιο.

Στην περιπτωση αυτη ο αριθμος μαζας του ατομικου πυρηνα παραμενει ο ιδιος, διοτι ο συνολικος αριθμος πρωτονιων και νετρονιων δεν μεταβαλλεται. Τα ηλεκτρονια ειναι τοσο μικρα, ωστε να μην λαμβανουμε υπ’ οψη την μαζα αυτων.

Ο τακτικος αριθμος ομως αυξανεται κατα μια μοναδα, διοτι ο πυρηνας περιεχει τωρα ενα πρωτονιο περισσοτερο απο προηγουμενως. Το Νατριο-24 μεταβαλλεται με την Β-διαλυση σε Μαγνησιο-24.

Ο αριθμος μαζας με 24 παραμενει ο ιδιος, ενω ο τακτικος αριθμος (ατομικος αριθμος) απο 11 (χαρακτηριστικος για το Νατριο) αυξηθηκε σε 12 (Μαγνησιο).

Μια τριτη περιπτωση της μεταβολης ειναι αυτη της ανταλλαγης πρωτονιων-νετρονιων.

Ενα ελευθερο νετρονιο κτυπα εναν ατομικο πυρηνα και εκτοπιζει ενα πρωτονιο και καταλαμβανει την θεση αυτου. Οπως στην Β-διαλυση δεν μεταβαλλεται ο αριθμος της μαζας (ατομικο βαρος), ο τακτικος αριθμος (ατομικος αριθμος) ομως μειωνεται αυτη την φορα κατα μια μοναδα, διοτι χαθηκε ενα πρωτονιο.

Ο τακτικος αριθμος (ατομικος αριθμος) ειναι ο αριθμος των πρωτονιων στον ατομικο πυρηνα.

Μια τεταρτη περιπτωση της μεταβολης ενος στοιχειου σε ενα αλλο με πιασιμο ηλεκτρονιων, εχει στον τακτικο αριθμο (ατομικο αριθμο) και στον αριθμο μαζας (ατομικο βαρος) την ιδια επιδραση.

Η διαδικασια ειναι ενα εδος αντιστροφης της Β-διαλυσης.

Ενω κατα την διαρκεια της Β-διαλυσης μεταβαλλεται ενα νετρονιο σε ενα πρωτονιο και αποθειται ενα ηλεκτρονιο, με το πιασιμο ενος ηλεκτρονιου μεταβαλλεται ενα πρωτονιο σε ενα νετρονιο, διοτι εξουδετερωνεται η φορτωση του ηλεκτρονιου.

Ο τακτικος αριθμος μειωνεται κατα μια μοναδα ενω ο αριθμος μαζας παραμενει ο ιδιος.

Το Καλιο-40 (ατομικος αριθμος 19) διαλυεται με την ως ανω διαδικασια στο Αργον-40 (ατομικος αριθμος 18).

Υπαρχουν ακομη πολλοι δρομοι για την μεταβολη ραδιενεργων ατομικων πυρηνων σε αλλους ατομικους πυρηνες.

Μια βασικη αρχη της κβαντομηχανικης διατυπωνεται ως εξης :

Δεν ειναι δυνατο να προβλεθη με ακριβεια ποτε ενας καθωρισμενος ατομικος πυρηνας ενος ασταθους στοιχειου διαλυεται.

Αυτο που μπορει να μετρηθη ειναι η στατιστικη πιθανοτητα, οτι η διαλυση αυτη θα λαβει χωρα.

Η μετρηθεισα αυτη πιθανοτητα ειναι χαρακτηριστικη για καθε ισοτοπο.

Σαν μοναδα μετρησεως χρησιμοποιηται κυριως ο μισος χρονος της διαλυσης ενος ισοτοπου.

Για να μετρη-θη αυτος, λαμβανεται μια καθωρισμενη ποσοτητα ενος ραδιενεργου ισοτοπου και καθωριζεται ο χρονος υποδιπλασιασμου που το ημισυ αυτου διαλυεται σε αλλο στοιχειο.

Το Στροντιο-90 π.χ. εχει ενα χρονο υποδιπλασιασμου διαλυσης 28 ετων.

Τα 100 γραμμαρια π.χ. Στροντιο-90, μετα 28 χρονια ζυγιζουν 50 γραμμαρια.

Το υπολοιπο μεταβληθηκε σε Υδριο-90, το οποιο διαλυεται σε Ζr-90.

Συνεπως μετα αλλα 28 χρονια τα 50 γραμμαρια Στροντιο ζυγιζουν 25 γραμμαρια και μετα αλλα 28 χρονια τα 25 γραμμαρια Στροντιο ζυγιζουν 12,5 γραμμαρια κ.ο.κ.

Η τιμη 0 θεωριτικα δεν επιτυγχανεται ποτε.

Αυτος ειναι ο λογος που δεν διατυπωνεται η διαρκεια ζωης ενος ραδιενεργου ισοτοπου, αλλα μονο ο χρονος υποδιπλασιασμου της διαρκειας ζωης του.

Ο ανθρακας C-15 εχει ημισυ διαρκειας ζωης 2,4 δευτερολεπτα.

Το Ουρανιο U-238, το οποιο υπηρχε κατα τον χρονο δημιουργιας της Γης, εχει ημισυ διαρκειας ζωης περιπου 4,6 δισεκατομμυρια χρονια, δηλαδη περιπου την ηλικια του ηλιακου μας συστηματος.

Απο την ολικη ποσοτητα U-238 που υπηρχε στον χρονο γεννησης του πλανητη μας, υπαρχει σημερα περιπου το 50 %.

Συνεπως το ημισυ διαρκειας ζωης των ραδιενεργων στοιχειων κειται μεταξυ μερικα δευτερολεπτα και δισεκατομμυρια χρονια. Καθε ραδιενεργο ισοτοπο μιας καθωρισμενης κατα το ημισυ διαρκειας ζωης του μπορει να χρησιμοποιηθη για να καθωριστη η ηλικια ενος πετρωματος. Ηφαιστειογενη πετρωματα περιεχουν συχνα ραδιενεργα ισοτοπα οπως π.χ. Καλιο-40.

Αυτο διαλυεται εως το ημισυ της διαρκειας ζωης του σε 1,3 δισεκατομμυρια χρονια και μεταβαλλεται σε Ar-40.

Προκειται συνεπως για ενα ωρολογι ακριβειας. Βεβαιως δεν αρκει μονο ο καθωρισμος της ποσοτητας του Κ-40 σε ενα πετρωμα, διοτι παραμενει αγνωστο ποση ποσοτητα Καλιου περιειχε το πετρωμα στην αρχη.

Χρειαζομαστε περισσοτερο την σχεση του Κ-40 ως προς το Ar-40. Μετα την διαλυση του Κ-40 σε ενα κρυσταλλικο πετρωμα παραμενει το Ar-40 (ενα αεριο) ευτυχως στο Κρυσταλλο φυλακισμενο.

Περιεχει συνεπως το Κρυσταλλο ομοια πολυ Κ-40 και Ar-40, ετσι γνωριζουμε οτι το ημισυ του αρχικου Κ-40 διαλυθηκε.

Συνεπως το Κρυσταλλο δημιουργηθηκε πριν 1,3 δισεκατομμυρια χρονια.

Ειναι αντιθετως η ποσοτητα του Ar-40 τρεις φορες μεγαλυτερη απο την ποσοτητα του Κ-40, τοτε διαλυθηκε μονο το ενα τεταρτο της αρχικης ποσοτητας του Κ-40, δηλαδη το Κρυσταλλο υπαρχει πριν απο δυο ημισυ διαρκειας ζωης του ‘η πριν απο 2,6 δισεκατομμυρια χρονια. Το ωρολογι αρχιζει να λειτουργη απο την στιγμη σχηματισμου του Κρυσταλλου, στην περιπτωση δε του ηφαιστειογενους πετρωματος απο την στιγμη που αρχιζει να σκληραινη η ρευστη λαβα.

Μετα αρχιζει να διαλυεται συνεχως το αρχικο ισοτοπο και το νεο δημιουργημενο ισοτοπο παραμενει στο Κρυσταλλο φυλακισμενο. Με την μετριση της σχεσης της ποσοτητας των δυο ισοτοπων και το ημισυ διαρκειας ζωης του τελικου ισοτοπου, γινεται απλος ο υπολογισμος της ηλικιας του Κρυσταλλου.

Συνηθως εντοπιζονται τα απολιθωματα εντος ιζηματογεννων σχηματισμων, ενω χρονολογουμενα Κρυσταλλα βρισκονται εντος ηφαιστειογεννων πετρωματων. Η χρονολογηση των απολιθωματων πρεπει να γινη εμμεσα, αφου πρωτα ερευνηθουν ηφαιστειογενη πετρωματα, τα οποια βρισκονται μεταξυ των ιζηματογενων πετρωματων που περιεχουν απολιθωματα.

Η κατασταση γινεται πολυπλοκη, οταν το πρωτο προ’ι’ον διαλυσης συχνα ειναι το ιδιο ενα ασταθες ισοτοπο.

Το Ar-40, το πρωτο προ’ι’ον διαλυσης του Κ-40 ειναι τυχαιως σταθερο.

Διαλυεται ομως το U-238, ακολουθει μια σειρα απο τουλαχιστον 14 ασταθη ενδιαμεσα προ’ι’οντα με 9 φορες Α-διαλυση και 7 φορες Β-διαλυση, προτου καταλυξει σε ενα σταθερο Pb-206 και ησυχασει.

Η μεγαλυτερη διαρκεια της ημισυς ζωης στην σειρα αυτη με 4,6 δισεκατομμυρια χρονια, αποτελει η πρωτη φαση απο το U-238 στο Th-210.

Ενας ενδιαμεσος βηματισμος της σειρας αυτης απο το W-214 στο Th-210, εχει μια ημισυ διαρκειας ζωης μονο 20 λεπτα της ωρας.

Η μεθοδος Ουρανιου-Μολυβδου και Καλιου-Αργου με χρονο υποδιπλασιασμου μερικων δισεκατομμυριων χρονων, ειναι πολυ χρησιμος για την χρονολογηση παλαιων απολιθωματων.

Στην περιπτωση ομως χρονολογησης νεων στρωματων πετρωματων, οι ως ανω μεθοδοι ειναι χονδροειδεις.

Για τετοιες χρονολογησεις χρειαζοντα ισοτοπα με μικρο χρονο υποδιπλασιασμου.

Ευτυχως υπαρχει ενα ολοκληρο φασμα τετοιων μεθοδων, δηλαδη διαφορα ισοτοπα με διαφορους χρονους υποδιπλασιασμου. Απο το φασμα αυτο διαλεγονται εκεινοι οι μεθοδοι που δεινουν τα ποιο ακριβη στοιχεια χρονολογησης των πετρωματων. Τα διαφορα ωρολογια μπορουν να χρησιμοποιηθουν και να αλληλοελεγχθουν.

Το ποιο γρηγωρο και πολυ χρησιμοποιημενο ραδιενεργο ωρολογι ειναι αυτο του ισοτοπου Ανθρακος C-14. Με την μεθοδο αυτη χρονολογειται συμπληρωματικα και το ξυλο. Ο Ανθρακας C-14 εχει ενα χρονο υποδιπλασιασμου διαλυσης των 5730 ετων και μεταβαλλεται σε Αζωτο Ν-14. Ασυνηθης ειναι η μεθοδος αυτη διοτι χρονολογουνται απονεκρωμενοι ιστοι και οχι ηφαιστειογενη πετρωματα.

Για σχετικα νεα παρελθοντα πολυ ποιο νεα απ’ οτι τα περισσοτερα απολιθωματα και αντικειμενα της ιστορικης επιστημης που συνηθως ενδιαφερουν τους αρχαιολογους – η μεθοδος C-14 ειναι τοσο σπουδαια, που χρειαζεται στο σημειο αυτο να περιγραφη καπως εκτενεστερα.

Ο Ανθρακας που υπαρχει στον κοσμο, κατα το μεγαλυτερο του μερος προκειται για το σταθερο ισοτοπο C-12. Περιπου ενα εκατομμυριαστο εκατομμυριαστο της συνολικης ποσοτητας αποτελειται απο το ασταθες ισοτοπο C-14.

Επειδη ο χρονος υποδιπλασιασμου του ισοτοπου αυτου μετριεται σε χιλιετιες, θα ηταν ολος ο Ανθρακας C-14 διαλυμενος σε Ν-14, εαν αυτος δεν ανανεωνονταν.

Κατα τυχη μερικα ατομα του Αζωτου Ν-14, που σχηματιζουν το μεγαλυτερο μερος της γηινης ατμοσφαιρας, μεταβαλλονται συνεχως με βομβαρδισμους κοσμικων ακτινων σε Ανθρακα C-14.

Το ισοτοπο αυτο ανανεωνεται παντοτε με την ιδια ταχυτητα.

Ο Ανθρακας της γηινης ατμοσφαιρας, αδιαφορο εαν ειναι C-14 ‘η συχνοτερα C-12, ειναι στο μεγαλυτερο μερος του δεσμευμενο με CO2. Τα φυτα προσλαμβανουν το αεριο αυτο και τοποθετουν τον ανθρακα στους ιστους τους.

Για τα φυτα C-14 και C-12 δεν διαφερουν σε τιποτε.

Αυτα ενδιαφερονται μονο για τις χημικες ιδιοτητες των ατομων Ανθρακος και καθ’ ολου για τους ατομικους πυρηνες του Ανθρακος.

Τα φυτα τρωγονται απο τα ζωα, αυτα τρωγονται ισως απο αλλα ζωα και ετσι μοιραζεται ο Ανθρακας C-14 σε μια γνωστη σχεση ποσοτητας με τον Ανθρακα C-12 κατα την διαρκεια του χρονου, ο οποιος σε σχεση με τον χρονο υποδιπλασιασμου του Ανθρακος C-14 ειναι πολυ μικρος σε ολη την αλυσιδα τροφης. Και τα δυο ισοτοπα ανθρακος βρισκονται σε ζωντας ιστους σε ιδια σχεση ποσοτητας οπως στην γηινη ατμοσφαιρα, δηλαδη με ενα προς ενα εκατομμυριο εκατομμυρια τεμαχια.

Βεβαιως καπου καπου διαλυονται σε Αζωτο Ν-14, αλλα η συνεχης αυτη διαλυση ισοβαθμιζεται, διοτι μεσω των ακρων της αλυσιδας τροφης λαμβανει χωρα μια αδιακοπος ανταλλαγη με το συνεχως ανανεομενο CO2 της γηινης ατμοσφαιρας.

Ολη η ως ανω διαδικασια αλλαζει απο την στιγμη που ενας ζωντας οργανισμος πεθαινει.

Ενας νεκρος ληστης απομακρυνεται απο την αλυσιδα τροφης. Ενα νεκρο φυτο δεν λαμβανει πλεον CO2 απο την γηινη ατμοσφαιρα.

Ενας νεκρος φυτοφαγος δεν καταναλωνει πλεον φρεσκα φυτα. Σε ενα νεκρο ζωο ‘η νεκρο φυτο συνεχιζει να διαλυεται ο Ανθρακας C-14 σε Αζωτο Ν-14, αλλα δεν αντι- καθισταται πλεον απο την γηινη ατμοσφαιρα.

Απο την στιγμη αυτη μειωνεται η ποσοτητα Ανθρακος C-14 σε σχεση με τον Ανθρακα C-12 και μαλιστα με ενα χρονο υποδιπλασιασμου των 5730 ετων.

Αυτο σημαινει οτι μπορουμε να διαπιστωσουμε την στιγμη θανατου ενος ζωου ‘η ενος φυτου, εαν μετρησουμε την σχεση απο τον Ανθρακα C-14 προς τον Ανθρακα C-12. Με την μεθοδο αυτη αποδειχθηκε οτι το υφασμα λειψανου της εκκλησιας του Τορινου Ιταλιας δεν ειχε καμμια σχεση με τον Ιησου Χριστο, διοτι αυτο κατασκευασθηκε στον Μεσαιωνα.

Η μεθοδος χρονολογησης C-14 ειναι μεγαλο βοηθημα, εαν χρειασθει να χρονολογηθουν απομιναρια απο το σχετικα νεο πάρελθον.

Το μαγνητικο πεδιο του πλανητη Γη κατα καιρους μετακινειται. Εκει που ηταν προηγουμενως ο μαγνητικος βορειος πολος μεταβαλλεται κατα καιρους για μερικες χιλιετιες χρονια σε μαγνητικο νοτιο πολο και μετα ακολουθει η αλλη μεταβολη. Στα τελευταια 10 εκατομμυρια χρονια ελαβαν χωρα συνολικα 282 τετοιες μεταβολες.

Υποτιθεται οτι ο εσωτερικο πυρηνα της Γης, που κατα το μεγαλυτερο του μερος αποτελειται απο στερεο σιδηρο θερμοκρασιας περιπου 5.000 βαθμους Κελσιου, διαμετρου περιπου 2.400 χιλιομετρα, περιστρεφεται προφανως γρηγορωτερα απο το υπολοιπο της Γης και εχει την βαση του το γηινο μαγνητικο πεδιο. Σε πολυ λιγες περιπτωσεις ταυτιζονται ο μαγνητικος βορειος πολος με τον γεωγραφικο βορειο πολο, γυρω απο τον οποιο περιστρεφεται η Γη.

Ο μαγνητικος βο- ρειος πολος μετακινειται δια των πολικων περιοχων και προς το παρων βρισκεταθι πλησιον του Bathurst της Ισλανδιας στον βορειο Καναδα και σε αποσταση 1500 χιλιομετρων απο τον γεωγραφικο βορειο πολο. Κατα την διαρκεια μιας «μεταβολης» εχουμε μια ενδιαμεση φαση με μαγνητικη συγχυση, κατα την οποιαν, η ισχυς και η κατευθυνση του μαγνητικου πεδιου βρισκονται σε κατασταση μεγαλων ταλαντωσεων και πολλες φορες για λιγο παρουσιαζονται περισσοτεροι του ενος βορειοι και νοτιοι μαγνητικοι πολοι.

Καποτε ομως σταθεροποιουνται οι συσχετισεις παλι και πολλες φορες διαπιστωνεται, οτι ο μαγνητικος βορειος πολος βρισκεται πλησιον του γεωγραφικου νοτιου πολου και αντιστροφα.

Η σταθεροτητα μαζι με την μετακινηση του πολου, παραμενει μετα για ισως ενα εκατομμυριο χρονια διατηρητεα, εως οτου ακολουθησει η επομενη μεταβολη. Υπο το πρισμα των γεωλογων 1.000 χρονια ειναι μονο μια στιγμη. Ο χρονος κατα τον οποιο λαμβανει χωρα μια μεταβολη, ειναι σε συγκριση με την χρονικη περιοδο κατα την οποια ο μαγνητικος πολος παραμαινει πλησιον του γεωγραφικου βορειου ‘η νοτιου πολου, ειναι πολυ μικρος.

Η φυση ομως καταγραφει σταθερα τα γεγονοτα.

Στο λιωμενο πετρωμα ηφαιστειων συμπεριφερονται ορισμενα ορυκτα σαν μικρες βελονες πυξιδας. Οταν το λιωμενο πετρωμα σταθεροποιηται, δειχνουν οι στερεοποιημενες βελονες πυξιδας το γηινο μαγνητικο πεδιο κατα την διαρκεια της σταθεροποιησης. Μετα απο μια μεταβολη της θεσης του μαγνητικου πεδιου δειχνουν οι μικρες βελονες πυξιδας και συγκριση με τον προηγουμενο χρονο στην αντιθετη κατευθυνση.

Εδω ισχυει η ιδια αρχη οπως στην δενδροχρονολογηση, μονο που οι λωριδες δεν μετριουνται σε αποστασεις ετους, αλλα σε αποστασεις ισως ενος εκατομμυριου χρονου. Και εδω μπορει το προτυπο να συγκριθη με αλλα προτυπα για να καθωρισθη ο αριθμος των μεταβολων σε μια αδιακοπη σειρα.

Η απολυτη χρονολογηση δεν ακολουθει με την μετριση των λωριδων, διοτι αυτες σε αντιθεση με τους δακτυλειοδης κυκλους του κορμου του δενδρου εχουν διαφορετικες χρονικες περιοδους. Μπορει ομως κανεις σε διαφορετικες περιοχες να εντοπιση τα ομοια χαρακτηριστικα προτυπα των λωριδων.

Οι χρονολογησεις με την βοηθεια των ιζηματογενων σχηματισμων πετρωματων χρησιμοποιουν τις υπερκαλυψεις διαφορων προτυπουν και μπορουν να χρησιμοποιηθουν για χρονικες περιοδους περαν των δενδροχρονολογησεων.

Το υλικο απο την διαβρωση των πετρωματων της στερεας μεταφερεται με ποταμους και εναποθετειται με ανισες ταχυτητες ως ιζημα στον βυθο των θαλασσων σχηματιζοντας λωριδες, δηλαδη κατι παρομοιο με τους δακτυλειοδεις κυκλους του κορμου του δενδρου. Στους διατρητικους δειγματοληπτικους πυρηνες με κυλινδρικους δειγματολυπτες μπορει κανεις να μετρηση τις λωριδες αυτες και να αναγνωριση συγκρινοντας αυτες με χαρακτηριστικα προτυπα.

Στις δενδροχρονολογησεις μετριουνται οι ετησιες δακτυλιοδεις κυκλοι στον κορμο του δενδρου και κανουν δυνατη μια χρονολογηση εως μια ορισμενη εποχη του παρελθοντος. Ενα δενδρο σε ορισμενες ετησιες περιοδους αυξανεται

περισσοτερο απ’ οτι σε αλλες. Κατα την ιδια αρχη ενα δενδρο αυξανεται το καλοκαιρι ‘η τον χειμωνα ενος καλου ετους περισσοτερο απ’ οτι σε ενα κακο ετος. Αυτο σημαινει οτι μονο απο ενα δακτυλειοδη κυκλο στον κορμο ενος δενδρου δεν μπορει με ακριβεια να εντοπισθη ενα ετος. Μια σειρα ομως πολλων ετων δειχνει ενα χαρακτηριστικο προτυπο με φαρδεις και στενους δακτυλειοδεις  κυκλους. Στην δενδροχρονολογια χρησιμοποιουνται καταλογοι με τετοια χαρακτηριστικα προτυπα των δακτυλειοδων κυκλων.

Εχουμε π.χ. ενα κομματι ξυλο μεσα στην λασπη του θαλασσιου βυθου απο ενα βυθισμενο αρχαιο πλοιο. Η χρονολογηση μπορει να γινη ως εξης : Συγκρινεται το προτυπο του κομματιου ξυλου με εκεινο το προτυπο των χαρακτηριστικων δακτυλειοδων κυκλων και καθωριζεται ετσι η χρονολογηση του. Αναζητουνται υπερκαλυψεις, δηλαδη χαρακτηριστικα προτυπα στο εσωτερικο του κορμου ενος νεου δενδρου που ταυτιζονται με τα εξωτερικα στρωματα του κορμου ενος παλαιοτερου δενδρου.

Με συγκριση μπορει να καθωρισθη η χρονολογια δακτυλειοδων κυκλων του κορμου παλαιοτερων δενδρων. Συνδειαζει καποιος τετοιες υπερκαλυψεις, μπορει να καταλυξη στην αρχη της απολυτης χρονολογησης πολυ παλαιων κομματιων ξυλων. Με την μεθοδο αυτη των υπερκαλυψεων μπορει κανεις να δημιουργηση βιβλιοθηκες χαρακτηριστικων προτυπων που μπορουν να χρησιμοποιηθουν σε χρονολογησεις παλαιων τεμαχιων ξυλου.

Η δενδροχρονολογηση γενικα περιοριζεται σε σχετικα νεο παρελθον, δηλαδη στον τομεα που ειναι κτημα των αρχαιολογων.

Η μεγαλη σημασια της εξελιξης του ανθρωπινου γενους μπορει να κατανοηθη, εαν παρακολουθησει κανεις την δομη του ανθρωπινου αγωνα με τις δυναμεις της φυσεως.

Στην τεταρτογενη γεωλογικη εποχη ελαβε χωρα η κυρια εξελεκτικη πορεια του ανθρωπινου γενους και του πολιτισμου. Τα κυρια χαρακτηριστικα της γεωλογικης αυτης εποχης υπηρξαν οι παγετωνες. Κατα την διαρκεια του Πλειοστοκαινου της τεταρτογενους γεωλογικης εποχης υπηρχαν φασεις πολυ υψηλου ψυχους με μεγαλες επιφανειακες εκτασεις παγετωνων, που διακοπτονταν ομως απο θερμες φασεις.

Κατα τον Dawkins (2, 3) η εμφανιση του ανθρωπου ακολουθει την εξης εξελεκτικη χρονικη πορεια στην τελευταια φαση του :

1. Homo Habilitis (Astralopithecus = Paranthropos = Zinanthropos)

2,8 εωs 1,8 εκατομμυρια χρονια

2. Homo erectus = (Homo ergasten =Pithecanthropus =Sinanthropus)

1,8 εκατομμυρια εωs 250.000 χρονια

3. Homo neanderthalensis

130.000 εωs 28.000 χρονια

4. Homo sapiens (ανθρωπος)

160.000 χρονια εως σημερα

Εαν συγκρινουμε την ηλικια της Γης των 4,6 δισεκατομμυριων χρονων με ενα γηινο ετος, τα πρωτα σπονδυλωτα ζωα παρουσιασθηκαν την 21η Νοεμβριου, οι πρωτοι πιθηκανθρωποι την δευτερη ημερα των Χριστουγεννων και ο ανθρωπος μολις το απογευμα της 31ης Δεκεμβριου και μαλιστα τρισημιση λεπτα προ τα μεσανυχτα. Ακολουθησε η χρησιμοποιηση των χεριων πριν 30 εκατομμυρια χρονια, ο σχηματισμος ανθρωπινων κοινωνιων πριν 1 ‘η 2 εκατομμυρια χρονια, τα θρησκευτικα ανθρωπινα φαινομενα πριν εκατονταδες χιλιαδες χρονια, η αρχη της επιστημης πριν 3.000 χρονια, οι μεγαλες θρησκειες πριν 2.000 χρονια, η μοντερνα επιστημη και τεχνολογια πριν μερικες εκατονταδες χρονια (5).

Στα τελευταια 3 εκατομμυρια χρονια ειχαμε 30 παγετωδης εποχες. Η τελευταια αρχισε πριν 130.000 χρονια και διαρκει ακομη μεχρι τις ημερες μας. Η προτελευταια παγετωδης εποχη εληξε πριν 160.000 χρονια. Κατα την διαρκεια του Πλειοστοκαινου της τεταρτογενους γεωλογικης εποχης εμφανισθηκαν τεσσεροι περιοδοι υψηλου ψυχους και τρις ενδιαμεσες θερμες φασεις. Κατα την διαρκεια των περιοδων υψηλου ψυχους επεφτεν η σταθμη της θαλασσιας επιφανειας, διοτι μεγαλες ποσοτητες νερου δεσμευονταν στους παγους, ενω στις ενδιαμεσες θερμες φασεις, λογω τηξεως των παγων αποδεσμευονταν οι ποσοτητες νερου με αποτελεσμα την ανοδο της σταθμης της θαλασσιας επιφανειας.

Με τους παγετωνες εχασαν οι ανθρωποι την δασωδη αρχικη πατριδα τους και μετακινηθηκαν στις στεπες που απαιτουσαν σκληροτερες καταστασεις για να επιζησουν και να εξελιχθουν.

Λογω των κατακορυφων τεκτονικων κινησεων διακοπηκε κατα περιοδους η επικοινωνια της Μεσογειου Θαλασσης με τον Ατλαντικο Ωκεανο με αποτελεσμα να αποξηρανθη αυτη πριν 6 εκατομμυρια χρονια, δηλαδη προς το τελος του Μειοκαινου της τριτογενους γεωλογικης εποχης. Η επικοινωνια με τον Ατλαντικο Ωκεανο αποκατασταθηκε παλι πριν 4,5 εκατομμυρια χρονια.

Την τελικη σφραγιδα της σημερινης εικονας του ευρυτερου ελληνικου χωρου εθεσαν οι εντονες γεωμορφολογικες μετακινησεις, δηλαδη η τεκτονικη των διαρρηξεων κατα τις τελευταιες φασεις της αλπικης ορογενησης, που εφθασαν στην μεγαλυτερη τους ενταση κατα την τεταρτογενη γεωλογικη εποχη, οπου ελαβεν χωρα και ο κατακερματισμος της Αιγαι’ι’δος (η οποια αναδυθηκε πριν 13 εκατομμυρια χρονια κατα την τριτογενη γεωλογικη εποχη) και η καταβυθιση μεγαλων τμηματων της παλαιας κρυσταλλοπαγους μαζας, της οποιας τα υπολοιπα ειναι οι σημερινες κρυσταλλοσχιστωδες μαζες των κυκλαδικων νησων.

Η αναμνηση της μεγαλης σαν πελαγος λιμνης της Θεσσαλιας (απο τα αρχαιολογικα ευρηματα, δηλαδη απο τους σκελετους γυρω απο την λιμνη αυτη, χρονολογειται η παρουσια του ανθρωπου πριν 100.000 χρονια) και της εκροης αυτης στο Αρχιπελαγος του Αιγαιου, που διασωζεται σε πολλες λεξεις της αρχαιας ελληνικης γλωσσας, δια της οποιας εγραφησαν τα Ομηρικα Επη και  η Θεογονεια του Ησιοδου, αλλα και στις παραδοσεις οι οποιες διασωθηκαν επισης απο τους ιστορικους και τους φιλοσοφους της κλασσικης εποχης και σε συσχετιση με την γεωμορφολογια της περιοδου της Πλειοστοκαινου της τεταρτογενους γεωλογικης εποχης, κατα την οποια εγινε η ολοκληρωση και η τελικη διαμορφωση του ελληνικου χωρου, θα επρεπε να μας πεισουν, οτι οι μεγαλες καταστροφες οι οποιες καθοριζουν ορια των πολιτισμων ειναι πλεον δυνατον να χρονολογηθουν, ωστε να παυση η στρεβλωση της αληθειας απο τους δολιοφθορεις των υπουργειων Παιδειας και Πολιτισμου του σιωνιστι-κοκρατουμενου κρατιδιου της Ρωμηοσυνης.

Στα αρχαια ελληνικα συγγραμματα και πολλες φορες στα αρχαιολογικα ευρηματα, οι χρονολογησεις – οπως στο «Παριο Μαρμαρο» – διδονται σε σεληνιακα και οχι σε ετησια ετη (13). Τα αναφερωμενα στο απωτερο παρελθον των Ελληνων, δεν ανταποκρινονται χρονολογικα στην πραγματικοτητα.

Διεθνως επικρατει σκοπημα με την σιωνιστικη προπαγανδα, για παραπλανιση και λανθασμενα, οτι ο Ελληνικος Πολιτισμος αρχιζει την 2η χιλιετια π.Χ. και οτι ο Τρω’ι’κος πολεμος διεδραματισθηκε στο δευτερο ημισυ του 13ου π.Χ. αιωνα.

Οι μαρμαρογραφησεις της ανασκαφησεις μαρμαρινης πλακας στην νησο Παρο χαραχθηκαν το ετος 264 π.Χ.

Διαβαζοντας το «Παριο Μαρμαρο», οσο προχωρουμε αντιστροφα απο τις ποιο κοντα χρονολογιες προς τις παλαιοτερες, διαφενεται μια συμπικνωση του χρονου. Το χρονικο διαστημα π.χ. απο τον βασιλεα των Αθηνων Κεκροπα (Αναγραφη Α1, 1582 π.Χ.) εως την διαβαση του Μεγα Αλεξανδρου στην Ασια (Αναγραφη Β3, 334 π.Χ.) ειναι κατα το «Παριο Μαρμαρο» 1248 χρονια.

Κατα τον Διοδωρο τον Σικελιωτη (80-20 π.Χ.) ομως, το διαστημα αυτο ειναι 23.000 χρονια.

Συμφωνα με πληροφοριες ιερεων της αρχαιας Αιγυπτου, κατα τον Διοδωρο τον Σικελιωτη (14), ο Ακτινος, ο υιος του βασιλεως Ηλιου, ηταν συγχρονος του Κεκροπα (Βιβλιον V, 56, 4-7) και οτι απο την βασιλεια του Ηλιου μεχρι της διαβασεως του Μεγαλου Αλεξανδρου στην Ασια, ειχαν παρελθει 23.000 ετη. Απο ενα αστρονομικο στοιχειο που μνημονευει ο Διοδωρος ο Σικελιωτης («κατα της Σειριου αστρου επιστολην, καθ’ ην συνεβαινε πνειν τους ετησιας») επι Ακταιωνος (Βιβλιον IV, 62, 1/3) και εαν λαβουμε υπ’ οψη οτι ο Ακμαιων ηταν εγγονος του Καδμου, βασει των δεδομενων της μεταπτωσης του αξονα της Γης, υπολογιζεται, οτι ο Καδμος εζησε περιπου μεταξυ του 26.400 και του 23.000 π.Χ. και οχι αυτο που αναφερεται στο «Παριο Μαρμαρο»

(Αναγραφη Α7), οτι ο Καδμος ηρθε στην Θηβα το 1519 π.Χ.

Κατα τον Διογενη Λαερτιο (15) οι αρχαιοι Αιγυπτιοι ισχυριζονται, οτι ο Ηφαιστος ο υιος του Νειλου, ειναι εκεινος ο οποιος αρχισε την φιλοσοφια… απο αυτον εως τον Αλεξανδρο τον Μακεδονα, επερασαν 48.863 ετη και εγιναν 373 εκλειψεις Ηλιου και 832 εκλειψεις Σεληνης.

Κατα τον Διοδωρο τον Σικελιωτη (14), λεγουν οι αρχαιοι Αιγυπτιοι, οτι απο την εποχην αυτην (της γεννησης του Ηρακλη) μεχρι σημερα, περασαν παραπανω  απο 10.000 ετη…και αυτος που γεννηθηκε απο την Αλκμηνη 10.000 ετη αργοτερα, ονομασθηκε εκ γενετης Αλκμαιος και μετωνομασθηκε αργοτερα σε Ηρακλης. Απο τις πληροφοριες και τα στοιχεια που μας δεινουν μεταξυ αλλων και ο Αιγυπτιος ιερεας Μανεθων προκυπτει :

Ηφαιστος Νειλου 49.219 π.Χ. (Διογενης Λαερτιος)

Ηλιος 23.300 π.Χ. (Διοδωρος ο Σικελιωτης)

Οσιος-Ισις περιπου το 10.400 π.Χ. ‘η μετα το 23.400 π.Χ

. (Διοδωρος ο Σικελιωτης)

Παν πριν το 17.600 π.Χ. (Ηροδοτος)

Ηρακλης πριν το 10.100 π.Χ. (διοδωρος ο Σικελιωτης)

Θνητοι βασιλεις μετα το 5.000 π.Χ.

Υπαρχουν π.χ. παλαιοανθρωπολογικα στοιχεια τα οποια αποδεικνυουν την παρουσια στην Αιγυπτο «πρωτομεσογειακων λαων» μεχρι και της 8ης χιλιετιας π.Χ. Ορισμενες ετυμολογησεις ειναι χαρακτηριστικες : Αιγυπτος = «αιγαιου υπτιως», Οσιρις = «οσιος και ιερος», Ισις = «ιδ-ειδεναι και ιεσθαι».

Φαινεται οτι οι θεοι της ελληνικης μυθολογιας-ιστοριας εκυβερνησαν την

Αιγυπτο πριν απο τους Φαραω. Ο βασιλευς της πρωτης δυναστειας Μιν (Μηνης ‘η Μενες) της Θυνιτικης περιοδου (σχετικα με τις χρονολογησεις των αυτοκρατοριων και δυναστειων της Αιγυπτου επικρατει ακομη συγχιση και διαφωνια) πιθανον να ηταν ο Μινως. (Μινως ‘η Απολλων ‘η Ηρακλης ειναι τιμητικοι τιτλοι, οι οποιοι δινονταν σε σπουδαια προσωπα.

Ετσι εξηγουνται τα πολλα προσωπα με το ιδιο ονομα)

Οι τρεις πυραμιδες της Γκιζη, η Σφιγξ και κατα πασα πιθανοτητα το Οσιρειον ειναι προκατακλυσμιαια οικοδομηματα, δηλαδη «μουσεια γνωσεων» και κατασκευασμενα απο τους Τελχινες και Εκατογχειρες για να διατηρηθουν και μετα τον κατακλυσμο. Οι Ελληνες ειχαν τουλαχιστον 4 κατακλυσμους, δηλαδη πληρεις καταστροφες και δη του Τυφωεως, του Ωγυγου, του Δευκαλιωνος και του Δαρδανου (16). Η θεση των τριων πυραμιδων της Γκιζη απεικονιζει τον αστερισμο του Ωριωνος και τον Γαλαξια μας του ετους 10.450 π.Χ.

Η Σφιγξ (κεφαλη και σωμα) ηταν λεονταρι, το οποιο «κυτα» κατα το 10.450 π.Χ. τον αστερισμο του Λεοντος. Αλλωστε η 11η χιλιετια π.Χ. ειναι η εποχη του Λεοντος. Η εποχη του Ταυρου (εποχη του κρητικου πολιτισμου) ηταν μεταξυ το 4.300 και 2.200 π.Χ., ενω απο το 2.200 εως το 170 π.Χ. εχουμε την εποχη του Κριου και απο τοτε εως το 1.990 μ.Χ. την εποχη των Ιχθυων.

Οι Αιγυπτιοι προσπαθησαν να κατασκευασουν περιπου 100 πυραμιδες χωρις ομως να αγγυξουν το ποθητο αποτελεσμα των τριων πυραμιδων της Γκιζης.

Τα εργα των «Ουρανιδων», δηλαδη των ανθρωπων που επιλεγονταν αμεσως απο τον μεγαλο Ουρανο, περιγραφονται στην Ιλιαδα του Ομηρου σελις 211-212 και 150-153 ως εξης :

«Εκεινων των ανθρωπων, των εκατονταδων εργατικων χειρων, εισετι απαστραπτουν οι κορυφες των κτισματων στο φως, ανεπαναληπτες, και δυσκολο να περιγραφουν. Απο καθε κεφαλη (απο καθε ηγετη ουρανιωνα) εστηριζοντο στους ωμους αυτου και ελαμβαναν εντολες εξ αυτου αλλο πενηντα ηγετες, οι οποιοι στηριζονταν σε ισχυρα απο κατω αυτου μελη, ικανα να ακολουθουν τον λογον, τον ρυθμο, την αρμονια. Κατ’ αυτον τον τροπο η ισχυς των εργων ηταν απροσπελαστη και ως προς την μορφην αυτων.»

Η περιοδος γενεσεως των ουρανιωνων και των τεχνων, εχει σαν κυριο χαρακτηριστικο την εκμεταλλευση των δυναμεων των ζωων στην γεωργια με την επινοηση του αροτρου. Το γεγονος αυτο ειχε κατα μοιραιο τροπο την αναγκη της καθοδου των ανθρωπων του βονου στους καμπους και στις πεδιαδες για την καλλιεργεια της γης, αλλα και για την κατασκευη των σπιτιων τους και την περιτειχιση αυτων, για την ασφαλεια τους, στους λοφους. Η πορεια του Ελληνα απο τα «ουρα μακρα» μεχρι τους κτηνοτροφο-γεωργικους οικισμους στους λοφους και κοντα παντοτε σε λιμνες, ποταμους και θαλασσες, ειχε σαν αποτελεσμα μαζι με την αναπτυξη της γεωργιας και την αναπτυξη και των αλλων τεχνικων εργων (ναυπηγικη, χαραξη δρομων, τεχνες κ.α.).

Οι διαχωρισμοι γεωργικη επανασταση, προλιθινη και λιθινη εποχη, εποχη του χαλκου και σιδηρου και οι εξαπλωσεις των πολιτισμων χρονολογικα βασιζονται σε γυαλινα ποδια.

Πως ειναι π.χ. δυνατος ο καθωρισμος της νεολιθικης εποχης στο 3.000 π.Χ. και η εξαπλωση της επεξεργασιας του χαλκου γυρω στο 3.600 π.Χ. οταν στις  αρχαιολογικες ανασκαφες στους «Σιταγρους» του νομου Δραμας στην ανατολικη Μακεδονια ανασκαφθηκαν χαλκινα κοσμηματα τα οποια χρονολογηθηκαν με το 4.700 π.Χ. Εαν στην περιοχη αυτη οι Ελληνες κατασκευαζαν χαλκινα κοσμηματα το 4.700 π.Χ. η εξορυξη και επέξεργασια αυτου θα επρεπε να ειχε αρχιση πολυ παλαιοτερα. Μην ξεχναμε οτι χαλκινα αρματα περιγραφονται και στην Ιλιαδα του Ομηρου.

λικη Μακεδονια ανασκαφθηκαν χαλκινα κοσμηματα τα οποια χρονολογηθηκαν με το 4.700 π.Χ. Εαν στην περιοχη αυτη οι Ελληνες κατασκευαζαν χαλκινα κοσμηματα το 4.700 π.Χ. η εξορυξη και επέξεργασια αυτου θα επρεπε να ειχε αρχιση πολυ παλαιοτερα. Μην ξεχναμε οτι χαλκινα αρματα περιγραφονται και στην Ιλιαδα του Ομηρου.

Πριν μερικα χρονια εντοπισθηκεν κατα τις ανασκαφες στο ορος Γκεβερλικ Τεπε της Ανατολιας της Τουρκιας, μια πολη λατρειας που χρονολογηθηκε απο τα αρχαιολογικα ευρηματα και τους σπορους γεωργικων προ’ι’οντων στα 13.000 π.Χ. Η Γεωργικη Επανασταση, οπως διεθνως αναγνωριζεται μεχρι σημερα, αρχισε γυρω στα 8.000 χρονια π.Χ. Ειναι εμφανες οτι εδω κατι δεν ειναι σωστο….

Κατα τον Παυσανια (Κορινθιακα, ΙΙ, 16,5) «λεγουσι Κυκλωπας εργα εποιησαν.. και Ατρεως και παιδων (;) υπογαια οικοδομηματα, ενθα οι θησαυροι σφισι (= ειs αυτουs !) των χρηματων (=εκπληκτικων πραγματων) ησαν…ταφος δε Ατρεως εστι και Αγαμεμνονος (αλλου !)».

Απο παρερμηνεια ο Γερμανος Σλημαν βαφτισεν την «Κυψελη», δηλαδη το κοιλο κατασκευασμα, το σπηλαιο-φωλια κατακαλυμενο και κρυμμενο μυστικα σε λοφο σαν μια κρυπτη, κατασκευες των προκατακλυσμαιων Κυκλωπων, σαν «Θησαυρο Ατρεως», «Ταφο του Αγαμεμνονος» κλπ. Τετιοι «Μυκηνα’ι’κοι» ταφοι-μιμησεις των Κυψελων υπαρχουν απο την Παργα-Λαρισης εως την

Μεσσηνια Πελοποννησου, στα Επτανησα, στην Κρητη και Κυπρο, στον Ορχομενο, στον Μαραθωνα και κατω απο νεολιθικους οικισμους (Διμηνι 5.000 –7.000 ετων, στην Μαλθη 4.000 ετων). Οι περιφημοι θολοι-οικοι της Χοιροκοιτιας Κυπρου ειναι του 6.500 π.Χ.

Πολυ συχνα Ρωμηοεβραιοι και Ρωμηοχριστιανοι προσπαθουν να μειωσουν σκοπημα την Ελληνικη Ιστορια και να αυξησουν τους αιωνες της εβρα’ι’κης ιστοριας. Στον πινακα π.χ. της σελιδας 28 του βιβλιου των θρησκευτικων της Α’ Γυμνασιου στο κρατιδιο της Ρωμηοσυνης, οχι μονο τοποθετουνται εντελως αυθαιρετα οι βιβλικοι πατριαρχες την 2η χιλιετια π.Χ. και καποια απροσδιορι- στα σκιτσα εκτινασουν την εβρα’ι’κη παρουσια το 2.500 π.Χ., αλλα επιχειρειται επιπλεον παραλληλη συρρικνωση του Ελληνικου Πολιτισμου, η αρχη του οποιου τοποθετειται στο 2.000 π.Χ.

Ορισμενα χαρακτηριστικα ευρηματα στον Ελληνικο Χωρο πρεπει να προβληματισουν τους κατοικους της χωρας αυτης σχετικα με τις χρονολογισεις, διοτι σκοπημα αυτες απο τα ως ανω και μεχρι το κοκκαλο διαβρωμενα υπουργεια αποσιωπουνται. Ενας απο τους μεγαλυτερους δολιοφθορεις της ιστορικης αληθειας και καταστροφεας του αρχαιοελληνικου πολιτισμου που περασε απο το υπουργειο Πολιτισμου ειναι ο νυν αρχηγος του ΠΑΣΟΚ Ευαγγελος Βενιζελος ‘η κατα τα λεγομενα, ο Ρωμηοεβραιος ντολμες Τουρκουκογλου.

Απο οποιο υπουργειο και εαν περασε το ανθρωποειδες αυτο απολιθωμα κητος αφησε πισω του μονο καταστροφες εις βαρος του Ελληνισμου και της Ελληνικοτητας…..

1. Απολιθωματα πιθηκου συγγενους του ανθρωπου στην Χαλκιδικη ηλικιας

5 εκατομμυριων χρονων. Τα απολιθωματα αυτα στο χωριο Κρυοπηγη του Δημου Κασσανδρας ειναι τα σημαντικωτερα παλαιοντολογικα ευρηματα στην περιοχη. Προκειται για απολιθωματα ζω’ι’κων μορφων, συγγενων του ανθρωπου που εζησαν κατα την διαρκεια του ανωτερου Μειοκαινου της τριτογενους γεωλογικης εποχης πριν 5 εως 7 εκατομμυρια χρονια (6).

Στην περιοχη ζουσαν ιππαρια, αντιλοπες, γαζεδες, μαστοδοντες, καμηλοπαρδαλες, αγριοχοιροι κ.α. Ως γνωστο στις περιοχες Νικητης και Τριγλιας της Χαλκιδικης εχουν βρεθη παρομοιες πανιδες.

2. Απολιθωμενοι 8 ανθρωποι 12 εκατομμυριων ετων στην Χαλκιδικη.

Τα απολιθωματα των ανθρωπων αυτων βρεθηκαν στον χωρο Ν. Τριγλιας σε στρωματα πετρωματων του ανωτερου Μειοκαινου. Προηγηθηκε η ανακαλυψη του Τριγλιανου ορθιου ανθρωπου το ετος 1977 που ανηκε σε ατομο της ανθρωπινης κοινωνιας της Μιοκαινου γεωλογικης εποχης (7).

3. Εργαστηριο οστε’ι’νων εργαλειων και οπλων πριν 700.000 χρονια απο τον Αρχανθραπο Πετραλωνων Χαλκιδικης (8).

Οι εκτεταμενες ανασκαφες στο Σπηλαιο Πετραλωνων Χαλκιδικης εφεραν στο φως μεγαλο αριθμο ευρηματων. Αναμεσα σ’ αυτα αναγνωρισθηκαν απολιθωματα, που ανηκουν σε 100 ειδη (συμπεριλαμβανομενου του ανθρωπου) καθως και εκατονταδες λιθινων εργαλειων κατασκευασμενων απο βωξιτη, χαλαζια, ασβεστολιθο και ωρισμενων απο σταλαγματικο υλικο.

Τα ευρηματα στο Σπηλαιο των Πετραλωνων της Χαλκιδικης δειχνουν περαν των αλλων ενα υψηλο επιπεδο κοινωνικης ζωης κατα την διαρκεια της κατω Μεσο-Πλειοστοκαινου τεταρτογενους γεωλογικης εποχης.

4. Δυο ανθρωπινα κρανια ηλικιας 300.000 ετων στο Σπηλαιο Απηδημα της Μανης (9). Τα κρανια ανηκουν στην προγονικη μορφη του Homo Nean-derthalensis. Δεν αποκλειεται ο ανθρωπος αυτος να ειναι ακομη και παλαιοτερος του Αρχανθρωπου των Πετραλωνων Χαλκιδικης. Απο την πρωτη επαφη με τον χωρο διαπιστωθηκε, πως τα κρανιακα οστα ηταν ενσωματωμενα σε συμπαγη πλειοστοκαινιακη επιχωση, που γεμιζε την εσοχη ενος βραχου.

Για την χρονολογηση των κρανιων χρησιμοποιηθηκε η μεθοδος της μορφολογικης αναλυσης, βασιζομενη στην στρωματογραφικη αναλυση με απολυτες χρονολογησεις. Οι ερευνες σε τεσσερα συνολικα σπηλαια στο Απηδημα της Μανης εχουν φερει στο φως παλαιοντολογικα και προ’ι’στορικα ευρηματα που ο αριθμος τους ξεπερναει τα 30.000 καταγραμμενα και ταξινομενα, μεταξυ των οποιων ανθρωπινες απολιθωμενες μορφες του Homo sapiens ηλικιας 20.000 εως 40.000 ετων.

Μυστηριωδης βαθεια σιωπη για τον ως ανω εντοπισμο παρατηρηται εως σημερα στα διαβρωμενα απο τους σιωνιστες υπουργεια Παιδειας και Πολιτισμου.

Τι φοβουνται αυτοι που βαζουν στους ερευνητες του κρατιδιου της Ρωμηο συνης Φερμουαρ στην γλωσσα ; Γιατι δεν ενημερωνουν τον Ελληνικο Λαο;

5. Λιμναιος οικισμος Καστοριας (6η χιλιετια π.Χ.), νεολιθικοι οικισμοι στο Σεσκλο, στη Νεα Νικομηδεια Μακεδονιας (7η χιλιετια), παναρχαια ναυσιπλο’ι’α του Αιγαιου που πιστοποιηται απο τα ευρηματα στο σπηλαιο Φραχθι (9η χιλιετια π.Χ.). 

6. Ληθινη σφραγιδα των Γιαννιτσων της 7ης χιλιετιας π.Χ. (10).

7. Κεραμικο οστρακο απο το σπηλαιο Κυκλωπα στα Γιουρα της Αλονησου απο Αγγειο του 5.000 π.Χ.

8. Αστρονομικη επιστημη στην Ελλαδα το 20.000 π.Χ. (11).

9. Οι Ολυμπιακοι αγωνες αρχισαν πριν 22.000 ετη (12)

10. Ενας σπουδαιος προ’ι’στορικος θησαυρος ηρθε στο φως στο Σπηλαιο των πηγων του Αγγιτη ποταμου στον νομο Δραμας. Λιθινα εργαλεια και οστα ζωων δινουν νεες πληροφοριες και υλικο ερευνας για το τροπο ζωης των προ’ι’στορικων Ελληνων, με τον χρονο να ταξιδευη στο παρελθον κατα 50.000 ετη.

11. Συνολικα 33 αρχαιες ελληνικες βυθισμενες προ’ι’στορικες πολεις στο Αιγαιο και στο Ιονιο Πελαγος περιμενουν ακομη να ερευνηθουν.

Γιατι εγκαταλειφθηκαν;

Στις πραγματειες του Ιπποκρατη (4) οι ετησιοι χρονικοι περιοδοι προσδιοριζονται ως εξης :

* Ανοιξη.

Χρονικη περιδος μεταξυ της εαρινης ισημεριας και ανατολης των Πλειαδων

(εφτα αστερια).

* Θερος.

Χρονικη περιοδος μεταξυ της ανατολης των Πλειαδων και ανατολης της

Μεγαλης Αρκτου.

* Φθινοπωρο.

Χρονικη περιοδος μεταξυ της δυσεως της Μεγαλης Αρκτου και της δυσεως

των Πλειαδων.

* Χειμωνας.

Χρονικη περιοδος μεταξυ της δυσεως των Πλειαδων και της εαρεινης ισημεριας.

Λογω της μεταβολης της κλισης του αξονα της Γης κατα την περιστροφη αυτης γυρω απο τον Ηλιο, μεταβαλλεται για τον ιδιο τοπο παρατηρησης η ανατολη και η δυση των λαμπερων απλανων αστερων κατα 1 ημερα ανα 70,43 χρονια για την επομενη περιοδο. Απο την γεννηση του Ιπποκρατη το 460 π.Χ. στην Κω  εως τις ημερες μας υπολογιζεται μια μεταβολη για την ανατολη και δυση των λαμπερων απλανων αστερων 2472 : 70,43 = 35,1 ημερες. Εαν ληφθει ως τοπος παρατηρησης ο ουρανιος θολος πανω απο την Αθηνα, διαπιστωνεται, οτι οι Πλειαδες εκει δυουν την 15ην Μα’ι’ου καθε μη δισεκτου ετους, δηλαδη 38 ημερες προ της θερινης στροφης του Ηλιου.

Στην χειμερινη περιοδο διαρκει ο χρονος αυτος 89 ημερες, δηλαδη τοσο πολυ οπως στην εποχη του Ιπποκρατη.

Τοτε εδυαν οι Πλειαδες 38+35 = 73 ημερες προ της θερινης στροφης του Ηλιου ‘η 93-73 = 20 ημερες μετα την εαρινη ισημερια. Με τα δεδομενα αυτα οφειλεν ο χειμωνας να διαρκη την εποχη του Ιπποκρατη 320-20 = 300 ημερες, πραγμα φυσικα αδυνατο. Για τον λογω αυτο, οι περιγραφησεις αστρονομικες παρατηρησεις δεν ελαβαν χωρα την εποχη του Ιπποκρατη αλλα σε πολυ παλαιοτερες εποχες και απλως κατεληξαν και καταγραφηκαν στα εργα του Ιπποκρατη.

Στις ημερες μας, οι Πλειαδες στον ουρανιο θολο των Αθηνων δυουν 38 ημερες προ της θερινης στροφης του Ηλιου ‘η 144 ημερες μετα την χειμερινη στροφη του Ηλιου. Οι χρονικοι περιοδοι που θα ταιριαζαν στις πληροφοριες απο τα γραπτα του Ιπποκρατη υπολογιζονται κατα τον Καλαμπαλικη (4, 11) ως εξης :

144 Χ 70,43 = 10.141 χρονια

Ο χειμωνας διαρκουσε στην Ελλαδα κατα την 9η χιλιετια π.Χ. περιπου 300 ημερες λογω των παγετωνων. Με την ιδια μεθοδο υπολογιζεται οτι η ανοιξη διαρκουσε στα μεσα της 26 π.Χ. χιλιετιας μονο 28 ημερες.

Απο τα ως ανω αναφερθεντα γινεται κατανοητο οτι χρονολογικα και οχι μονο η αρχαιοελληνικη ιστορια πρεπει να ξαναγραφη. Το «Παριο Μαρμαρο» δεν αποτελει αντιπροσωπευτικη ιστορικη πηγη πληροφοριων. Βασει των δεδομενων περι της μεταπτωσης του αξονα της Γης και δυο αστρονομικων στοιχειων που μνημονευονται στην Ιλιαδα (Χ 25-29) και στο πρωτο Βιβλιο του Διοδωρου, οι Ολυμπιακοι αγωνες π.χ. πρεπει να διανυουν την 23η χιλιεται της ιστορικης διαδρομης τους.

Απο την χρονολογηση απολιθωματων (υπαρχουν τουλαχιστον 20 τροποι χρονολογησης και πολλοι με ακριβεια μεγαλυτερη 99 %), μεχρι σημερα εχουν βρεθη π.χ. πανω απο 500 σκελετοι ‘η τμηματα πιθηκανθρωπων, μπορει να αντλησουμε χρησιμες χρονολογικες πληροφοριες για την εξελιξη των λαων. Τα απολιθωματα των Σπηλαιων της Χαλκιδικης μας πληροφορουν μεταξυ αλλων οτι οι Ελληνες στον τοπο τους ειναι γηγενης. Ο ελληνικος λογος ειναι η ακριβης αντικατοπτριση της λειτουργιας του Συμπαντος στην λειτουργια του νου. Δεν υπαρχει καμμια απολυτως δυνατοτητα να λειτουργηση ομαλα ο ανθρωπινος εγκεφαλος εξω ‘η σε παρεκκλιση απο την ροη του παγκοσμιου γιγνεσθαι.

Το εβρα’ι’κο παρα-λογο που κυριαρχει σημερα στο κρατιδιο της Ρωμηοσυνης ειναι η κυρια γενεσιουργος αιτια της Ιστορικης και Οικονομικης Νοσου που επληξε και απειλει με θανατο σημερα την Ελλαδα.

Το αρχαιοελληνικο πνευμα ειναι εκεινο που εναρμονησε το ηθος με τους τεσσερες συμπατικους νομους (βαρυτητα, ηλεκτρομαγνητικη δυναμη, ισχυρη- και ασθενης πυρηνικη δυναμη) και το εξεφρασε με τις Αρετες, τις Αξιες, τις Αρχες και τα Ιδανικα.

Οι Αρετες, αποτελουνται απο την Φρονηση, την Σωφροσυνη, την Ανδρεια και την Δικαιοσυνη. Στις Αξιες συμπεριλαμβανονται το Καλον, το Αγαθον, το Αληθες και το Ελευθερον.

Οι Αρχες περιεχουν την Τιμη, το Σεβας, την Αμιλλα και την Μετοχην ‘η την Λειτουργια.

Τα Ιδανικα συμπεριλαμβανουν την Υγεια, την Ηδονη, τον Πλουτο και τις Τιμες.

Τι επιτελους εναρμονησαν μεχρι σημερα οι Υιοι του χαλδαιου μαγου της απατης Αβρααμ και η Πλεμπα αυτων (πεμτη φαλαγγα) στο κρατιδιο της Ρωμηο- συνης, περαν της χειραγωγησης της εξουσιας και της οικονομιας σαν ολοκληρωμενο υπερεθνικο μηχανισμο ελεγχου των Ελληνων παντου;

Η σημερινη χωρα των Ρωμηων εινα γεματη με εφιαλτες και προσωπα που μεριμνουν μονο για την τσεπη τους, ετοιμοι και προθυμοι να συνεργασθουν με τους σιωνιστες και να ριξουν τους υπαρχοντες ακομη Ελληνες στην αβυσσο.

Το χρη μα απο μονο του ειναι ο θεος των καθαρματων αυτων! Αυτο φαινεται ξεκα- θαρα στην δουλικοτητα των καθαρματων αυτων στην τριτοκομματικη κατοχικη κυβερνηση της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Καθαρματα που επι δεκαετιες ηταν μελη του συστηματος που κατεστρεψε την πατριδα μας εμφανιζονται σημερα ως σωτηρες. Στον αντιποδα της σημερινης κατοχικης κυβερνησης, αλλα θλιβερες σκιες των ετσι και ψευδεπιγραφα ονομασθεντων προοδευτικων αριστερων δυναμεων, ετοιμαζονται για την εξουσια με τις ευλογιες των σιωνιστων απο τους οποιους και χρηματοδοτουνται.

Παντοτε βραβευονται οι νεκροθαφτες της Ελλαδος.

Ο εχθρος της Ελληνικοτητας και του Ελληνισμου βρισκεται τοσο εντος οσο και εκτος των τειχων μας.

Οι γορδιοι δεσμοι δεν λυνονται, αυτοι κοβονται…..

Οταν οι Ελληνες, οχι οι Ρωμηοι, στριμωχνονται οπως σημερα στην γωνια της απελπισιας, δεν «αυτοκτονουν», αλλα αντιδρουν δυναμικα και οδυσσειακα με φωτια και τσεκουρι και με την κοψη του σπαθιου την τρομερη!

Τα οδυσσειακα παραρτηματα σε ολη την επικρατεια μας θα καταγραφουν

οριζοντια και καθετα ολες τις δραστηριοτητες των εφιαλτων και των συνεργατων αυτων και θα εφαρμοζουν εκει που χρειαζεται ανορθοδοξα ανταποδοτικα χτυπηματα.

Καμμια σιωνιστικη οργανωση δεν θα προλαβαινει να τους σωση………

Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

1. Fred Adams «Die fünf Zeitalter des Universums». Eine Physik der Ewigkeit.

Deutsche Taschenbuch Verlag GmbH &KG, München

Dezember 2002

2. Dawkins R «Der blinde Uhrmacher»

Deutsche Taschenbuchverlag 1986

3. Dawkins R. «Die Geschichte des Ursprungs des Lebens»

Ullstein Buchverlag GmbH, Berlin 2008

4. Καλαμπαλικης Διον. «Αστρονομικα δεδομενα μεχρι και το 22.000 π.Χ.

στα Εργα του Ιπποκρατη»

Δαυλος αρ. 262, Νοεμβριος 2003, σ. 17119-17124

5. Sagan C. «Unserer Kosmos»

München, Zürich, Drämer Knaur Verlag 1982

6. Μιχας Κ. «Απολιθωματα Πιθηκου συγγενους του Ανθρωπου»

Δαυλος αρ. 267, Μαρτιος 2004, σ. 17488-17493

7. Μαμανεας Μ. «8 απολιθωμενοι ανθρωποι 12 εκατομμυριων ετων στην

Χαλκιδικη»

Δαυλος αρ. 267, Μαρτιος 2004, σ. 17488-17493

8. Μπισκα Ν. «Εργαστηριο οστε’ι’κων εργαλειων και οπλων πριν 700.000

χρονια απο τον Αρχανθρωπο Πετραλωνων Χαλκιδικης»

Δαυλος αρ. 234, Ιουνιος 2001, σ. 15017-15021

9. Λαδα Τ. «Δυο ανθρωπινα κρανια ηλικιας 300.000 ετων στο Σπηλαιο

Απηδημα Μανης»

Δαυλος αρ. 254, Φεβρουαριος 2003, σ. 10509-10515

10. Κουβελακης Π. «Γραφη πανω σε σφραγιδα 7.000 χρονων βρεθηκε

στην πολη των Γιαννιτσων»

Δαυλος αρ. 244, Απριλιος 2002, σ. 15783-15785

11. Καλαμπαλικης Δ. «Αστρονομικη Επιστημη στην Ελλαδα το 20.000 π.Χ.»

Δαυλος αρ. 254, Φεβρουαριος 2003, σ. 17249-17287

12. Καλαμπαλικης Δ. «Οι Ολυμπιακοι αγωνες αρχισαν πριν 22.000 χρονια»

Αποδειξεις βασει αστρονομικων στοιχειων

Δαυλος αρ. 264, Δεκεμβριος 2003, σ. 17249-17287

13. Καλαμπαλικης Δ.«Εσφαλμενες χρονολογησεις του απωτατου παρελθοντος»

Δαυλος αρ. 259, Ιουνιος 2003, σ. 16937-16943

14. Διοδωρος ο Σικελιωτης «Βιβλιοθηκη Ιστορικη»

Εκδ. Γεωργιαδης, Αθηνα

15. Διογενης Λαερτιος «Βιοι Φιλοσοφων Α’1»

16. Ασπιωτης Ν. «Οι Ελληνες θεοι βασιλεις της προκατακλυσμιαιας Αιγυπτου»

Δαυλος αρ. 224-225, Αυγ.-Σεπτ. 2000, σ. 19331-19358